Dinsdagavond j.l. kwam weer een groot aantal medebewoners naar de torenkamer voor de 38-ste Cultacavond.

Ze deden dit om kennis te maken met het levensverhaal van Anne Nijs. En dat werd een boeiend verhaal.

Anne voerde ons al vertellend onder andere langs Houten, Zeist, Almelo, Nijverdal en omgeving. Ze liet ons een kijkje nemen in het leven van grootouders met werk- en tuigpaarden. Wist ons nog kennis te laten nemen van het ritme van het geluid uit de smederij van de hoefsmid. Maar wist ook alsnog ons medelijden op te roepen door te vertellen hoe ze als slagersdochter, als ze naar een ijsje verlangde, werd afgescheept met een plakje worst.

Ze werd onderwijzeres. Maar toen ze een bijzondere man ontmoette waarmee ze huwde moest ze afscheid nemen van het onderwijs. Veel van haar tijd ging zitten in haar liefde voor paarden. Deed veel zelf aan de paardensport wat haar medailles en bekers opleverde, die uiteindelijk in een oude doos op de zolder kwamen. De verhuizing naar de Akropolistoren maakten de niet meer zo blinkende prijzen niet mee. Tevens probeerde ze  kinderen en hun ouders warm te maken voor het paard!

Voorts ontfermde ze zich over een aantal mensen die om uiteenlopende redenen in Nederland terecht waren gekomen en daar in de problemen geraakten. 

Helaas kreeg haar man door een toen nog bijna onbekende en verwaarloosde tekenbeet de ziekte van Lyme, waar hij uiteindelijk aan overleed.

Kortom, we  maakten kennis met iemand die ogenschijnlijk vooral met enige verbazing op haar leven tot dusver terugkijkt.

Moet nog gezegd dat Karel - die zich vooraf goed in het leven van Anne had verdiept - er weer in slaagde de vertelster zoveel mogelijk voor zijsporen te behoeden.

Het werd een avondje om door een ringetje te halen.

Bedankt Anne.