Wat een succes was de Opening van de Torenkamer op 9 februari. Heel veel bewoners waren naar deze heerlijke ruimte op het dak van De Akropolistoren gekomen. Na een kleine driekwart jaar werd dit geschenk van de architect aan onze Coöperatie geopend. Oorspronkelijk bedoeld als kas voor de “groene seniorenvingers”, werd door de bewoners meteen de mogelijkheid gezien er een gemeenschapsruimte van te maken.

En nu op 9 februari 2019, na veel gepraat, een masterplan, gebudgetteer, getimmer, etc. kon de torenkamer geopend worden, vooral als Sociëteit. Onze “Torenhoffotograaf”, Alette Berends, legde alles op de gevoelige plaat vast. De oudste bewoner, Will Wickel, verrichtte de openingshandeling. Hij knipte het lint door en liet zich niet de kans ontnemen ook nog een woordje tot ons allen te richten. Ik zag dat veel bewoners betraande ogen kregen. Wil had zijn vrouw en ons net moeten verlaten voor een plaats in het verpleeghuis.  



Daarna barstte het koor meteen los op de wijs ”Word wakker, het zonnetje is al op”. Alweer een medebewoner, Karel Baracs, had zijn vaardigheden aangewend om op die wijs een toepasselijke tekst te schrijven en het koortje op gitaar te begeleiden. Iedereen kon het refrein meezingen en het laatste couplet helemaal. Mij is vooral bijgebleven het stukje: “Niet zeuren, niet klagen, niet zeiken, maar samen de woongroep verrijken”.

Viktor Truijen lichtte zijn masterplan toe van waaruit de Torenkamer-commissie alles had ontwikkeld en dat ook in 2019 het richtsnoer blijft. Over smaak valt niet te twisten, maar de commissie heeft eigenlijk alleen maar positieve geluiden gehoord. Al zal de mogelijke geluidsoverlast naar de bewoners van verdieping 14 veel aandacht krijgen. En nu maar hopen dat we in de toren bewoners vinden die de plannen voor dit jaar mede mogelijk gaan maken.

We wilden ook de groep van de vrijwilligers die de sociaal/culturele activiteiten gaan organiseren, wat ruimte geven bij de Opening. Karel Baracs had twee bewoners gevraagd hun verhaal te vertellen. Piet Knollema was ziek, maar Karel vertelde zelf uit zijn hoofd Piets verhaal wat erg veel over zijn vrouw Dini bleek te gaan, ook tot haar eigen verbazing.
Bij het tweede verhaal, toen we al aardig achterop raakten met onze programmering, vertelde Fenny Vlietstra, zo boeiend over haar Indische roots, haar rock en roll- jeugd dat ik merkte dat de zaal doodstil stond te luisteren. Toen ze “Only you” begon te zingen, waren we verkocht. Wat een heerlijk verhaal, je zou het nog een keer willen horen.

De eigen Akropolisvlag werd daarna in de stormwind buiten toch bevestigd aan het hek en hèhè, het feest kon beginnen. Een veelbelovend begin van de Torenkamer die hopelijk vele jaren zijn nut gaat bewijzen:
van bewoners, voor bewoners.

Mede namens de Torenkamercommissie,
André Jansen